ساعت کوکتل چیست؟

تعریف ساعت کوکتل در فرهنگ لغات کالینز عبارتست از «یک ساعت مچی که خانم‌‌ها به عنوان یک جواهر، همراه با لباس شب رسمی خود می‌‌پوشند». یعنی تمام قصه همین است، اینطور نیست؟ البته که نه؛ سابقه‌‌ی این ساعت‌‌ها خیلی بیشتر است و نسخه‌‌های مدرنی هم از این ساعت‌‌های کوکتل ارائه شده که از نظر دور مانده‌‌اند. آنها قطعاً دیگر صرفاً مختص خانم‌‌ها نیستند و «لباس شب رسمی» هم دیگر مثل قبل متقاضی ندارد. نوشیدن نوشیدنی های رنگارنگ چه برایتان لذت‌‌بخش باشد چه نباشد، در هر صورت نمی‌‌توانید از جلب شدن به سوی زرق‌‌وبرق یک ساعت کوکتل خوب رها شوید.

برای شروع بحث با توجه به این تعریف سنتی لازم است نگاهی به تاریخچه‌‌ی خیلی دور ساعت‌‌های مچی بیندازیم. برندهای ساعت از اوایل دهه‌‌ی 1800 میلادی یعنی مدت‌‌ها قبل از اینکه نیروهای نظامی پی به کاربرد عملی ساعت‌‌های مچی ببرند مشغول تولید ساعت‌‌های تزیینی ترکیبی با دستبند برای بانوان بودند. این ساعت‌‌ها هم مثل هر سبک دیگری پرهزینه، بسیار متنوع و مثل حیات وحش گسترده بودند. ساعت‌‌های مچی تا دهه‌‌ی 1900 و 1910 میلادی به یک اکسسوری تقریباً واجب تبدیل شدند. بالاپوش‌‌های زنانه داشتند از دور خارج می‌‌شدند و لباس‌‌های زنانه(یا جیب‌‌ها) هم معمولاً استحکام ساختاری کافی را نداشتند که بتوانند به راحتی یک ساعت جیبی را به همراه زنجیرش نگهدارند. توسعه‌‌‌‌ی صنعتی و پیشرفت‌‌های فناورانه هم به کمک این جنبش آمدند و سبب شدند تا ساعت‌‌های مچی مطمئن‌‌تر و مقرون به‌‌صرفه‌‌تر شوند.

از آنجا که بعضی از زنان ترجیح می‌‌دادند بیشتر از آزادی‌‌ها لذت ببرند، سبک ساعت کوکتل تبدیل به سبک اصلی ساعت‌‌ها در دهه‌‌های 1900 تا 1930 میلادی شد. رقص‌‌ها، اپراها و انواع گوناگون دیگر رویدادهای شبانه‌‌ به واقع فرصتی بودند تا زنان به بهترین صورت تیپ بزنند و معاشرت کنند. هنوز فاصله‌‌ی زیادی تا بروز مینیمالیسم در آینده بود و مردم از اینکه اندکی جلب توجه کنند ترسی نداشتند. با اینکه خود این ساعت‌‌ها کوچک بودند و معمولاً پهنایشان به 18 میلی‌‌متر نمی‌‌رسید، اما قاب و بندشان تا جای ممکن جذاب و باشکوه بود. آنها چه به صورت یک ست دستبند با جواهرات درخشان و چه به صورت یک قاب با کناره‌‌های پر نقش‌‌ونگار و شیاردار، در هر حال آثاری تجملی به حساب می‌‌آمدند. این همان نگرش دیوامانند جادوی جلوه‌‌گری و ظرافت است که حقیقتاً حال و هوای قدیمی ساعت کوکتل را القا می‌‌کند.

بهترین چیز در مورد ساعت‌‌های کوکتل وینتیج و آنتیک آن است که این ساعت‌‌ها هنوز هم وجود دارند و افراد زیادی  هنوز آنها را می‌‌پوشند. شما می‌‌توانید به سراغ یک گزینه‌‌ی ارزانتر با آبکاری برنجی – یک چیز در حد متوسط مثل نقره‌‌ی استرلینگ همراه با مارکازیت- بروید یا گشتی در فلزات گران‌‌قیمت مثل طلا و پلاتین بزنید و آن موقع است که متوجه می‌‌شوید زیبایی اینها به یک اندازه خیره‌‌کننده است. مطمئناً این ساعت‌‌ها در تلاشی مذبوحانه به دنبال رفع نیاز شما هستند، اما نگاه کردن به زمان از روی صفحات بسیار ریز این ساعت‌‌ها واقعاً هیچ امتیازی محسوب نمی‌‌شود. از این گذشته ساعت‌‌های مربوط به خانم‌‌ها با کمال تاسف همواره در بازار اجناس مستعمل کمتر از واقع قیمت‌‌گذاری می‌‌شوند و این بدان معناست که مشتریان صرفه‌‌جو می‌‌توانند معاملات عالی را در این بازار شکار کنند.

اما همان طور که پیش از این روشن ساختیم دوره‌ زمانه تغییر کرده‌‌ است. شما در صورت تمایل هنوز می‌‌توانید آن ساعت‌‌های قدیمی را بخرید، اما باید در نظر داشته باشید که مد و استایل چه تغییراتی داشته است. بعد از جنگ جهانی اول ساعت‌‌های مچی مردانه دوباره توجه همه را به خود جلب کردند. سبک‌‌ها در اواسط قرن ساده‌‌تر شدند و از زرق‌‌وبرق آنها کاسته شد، اما همچنان کناره‌‌های ساعت جلوه‌‌ی تجملی خود را حفظ کردند. ساعت بولگاری سرپنتی توبوگاس محصول سال 1948 مصداق کاملی از نحوه‌‌ی تغییر گرایش جواهرسازان از جواهرات درخشان به سمت فلزات ساده‌‌ی صیقل‌‌یافته بود و پس از آن پیزاز یک بار دیگر به سمت سبک‌‌های دهه‌‌های 70 و 80 میلادی اوج گرفت و با آغوش باز پذیرای سنگ‌‌های قیمتی شد. ساعت‌‌های کوکتل زنانه‌‌ی امروزی آنقدرها هم با ساعت‌‌های قدیمی فرق ندارند و معمولاً دارای صفحات کوچک و تزیینات پرنقش‌‌ونگار هستند، اما ورود ساعت‌‌های کوکتل مردانه و اسپرت به بازار طی دو دهه‌‌ی گذشته یک تغییر موفقیت‌‌آمیز در برنامه محسوب می‌‌شود.

یک ساعت کوکتل مدرن قطعاً نمی‌‌تواند جای یک ساعت رسمی را بگیرد حتی اگر قاب آن از جنس طلای 18 عیار باشد و الماس در آن کار شده باشد. نباید از آمیختن اندکی برازندگی چشمگیر، حالت منحصربه‌‌فرد و کمی رنگ غافل شد. بدیهی‌‌ترین نمونه‌‌های ساعت‌‌های کوکتل اسپرت در عصر جدید را می‌‌توان در مجموعه‌‌ی  پریسیج کوکتل تایم از برند سیکو مشاهده کرد. هر یک از این ساعت‌‌ها بر پایه‌‌ی یک کوکتل واقعی شکل گرفته‌‌اند، اما صفحات مملو از جزییات ظریف و اغلب هیپنوتیزم‌‌کننده‌‌ی آنها آنقدر استادانه کار شده‌‌اند که در لحظه شما را به سمت خودشان می‌‌کشند. آنها روی هر مچ دستی ظریف و زیبا، جذاب و محشر هستند. ساعت‌‌های کوکتل الهام‌‌بخش برند بالتیک در ساخت ساعت پریزمیک- یک جلوه‌‌ی به شدت مردانه به ظرافت آرت‌‌دکو بخشیده‌‌اند- و نیز الهام‌‌بخش ساعت‌‌سازان بودند و چه بسا به جواهر مارکازیت شباهت داشتند. یکی از آنها که جلوه‌‌ی کمتر رنگارنگی دارد و باز هم قطعاً حس کوکتل را القا می‌‌کند رولکس 1908 جدید است که بدون شک برای کسی که به سبک قدیمی در یک بار با چوب‌‌های به رنگ ماهاگونی جرعه‌‌جرعه می‌‌نوشد گزینه‌‌ی مناسبی خواهد بود.