تاریخچه و بررسی برند بووه (Bovet): سفری 200 ساله در هنر، نوآوری و مهندسی ساعت‌سازی سوئیس

در دنیای شلوغ و پر زرق و برق ساعت‌های لوکس، نام‌هایی وجود دارند که صرفاً یک برند نیستند، بلکه یک میراث، یک فلسفه و یک بیانیه هنری به شمار می‌روند. بووه (Bovet) بدون شک یکی از درخشان‌ترین نام‌ها در این کهکشان است که برای دو قرن، تعریفی نوین از تلفیق هنر تزئینی و مهندسی پیچیده مکانیکی ارائه کرده است. وقتی از بووه صحبت می‌کنیم، از ساعتی با قیمت‌های سرسام‌آور که از هجده هزار تا بیش از دو و نیم میلیون دلار متغیر است حرف نمی‌زنیم؛ ما در حال روایت داستانی هستیم که در سال 1822 آغاز شد و هنر ساعت‌سازی را برای همیشه دگرگون کرد.

سفر به دنیای بووه، ورود به قلمرویی است که در آن هر چرخ‌دنده، هر عقربه و هر قطعه میناکاری شده، با وسواسی هنرمندانه و عشقی بی‌پایان به کمال، خلق شده است. این برند نه تنها تاریخ را زندگی کرده، بلکه خود بخشی از تاریخ‌سازان بزرگ صنعت ساعت بوده است. در این مقاله جامع از فروشگاه اشرافی، شما را به یک سفر 200 ساله دعوت می‌کنیم تا با ریشه‌ها، نوآوری‌ها، شاهکارها و فلسفه بی‌بدیل برند بووه 1822 آشنا شوید.

پیدایش یک افسانه در شرق دور

هر افسانه بزرگی یک نقطه آغاز دارد و داستان بووه در دل کوه‌های ژورای سوئیس، در شهری به نام فلوریه (Fleurier) ریشه دوانده است. این شهر که از سال 1730 به لطف ساعت‌سازی به نام دنیل-ژان-ژاک-هانری ووشر به یکی از مهدهای ساعت‌سازی تبدیل شده بود، سرزمینی بود که خانواده بووه در آن زندگی می‌کردند. اگرچه ریشه‌های این خانواده به سنگ‌تراشی بازمی‌گشت، اما این ژان-فردریک بووه بود که به عنوان اولین ساعت‌ساز خانواده، مسیر تاریخ را برای فرزندانش تغییر داد.

از فلوریه تا لندن: ریشه‌های خانوادگی و آغاز یک ماجراجویی

در اوایل قرن نوزدهم و در بحبوحه جنگ‌های ناپلئونی، شرایط سیاسی در اروپا پیچیده بود. سه تن از پسران ژان-فردریک، یعنی ادوارد، آلفونس و فردریک بووه، پس از اتمام دوره کارآموزی ساعت‌سازی، در سال 1814 به دلایل سیاسی زادگاه خود را به مقصد لندن ترک کردند. این شهر که مرکز تجارت جهانی آن زمان بود، فرصت‌های بی‌شماری را پیش روی این برادران جوان و جاه‌طلب قرار داد.

ادوارد بووه، با هوش و ذکاوتی سرشار، در لندن در شرکتی به نام “مگنیاک و شرکا” مشغول به کار شد. این شرکت راهی هوشمندانه برای دور زدن انحصار کمپانی هند شرقی در تجارت با چین یافته بود و ادوارد به زودی پتانسیل عظیم بازار دست‌نخورده و تشنه تجمل چین را کشف کرد. در سال 1818، او به عنوان نماینده شرکت به کانتون (گوانگژوی امروزی) فرستاده شد تا فصلی جدید را در تاریخ ساعت‌سازی رقم بزند.

1822: تاسیس رسمی و فتح بازار چین

موفقیت ادوارد در چین فراتر از هر تصوری بود. او تقریباً بلافاصله پس از ورود، توانست چهار ساعت جیبی پیچیده را به ارزشی معادل یک میلیون دلار امروزی به فروش برساند. این موفقیت خیره‌کننده، برادران بووه را متقاعد کرد که زمان آن رسیده تا میراث خود را بسازند. در اول ماه مه سال 1822، شرکت “Bovet Fleurier S.A” به طور رسمی در لندن با هدف انحصاری تولید ساعت برای بازار چین تأسیس شد.

مدل کسب‌وکار آن‌ها یک شاهکار لجستیکی و مدیریتی بود. ادوارد در کانتون مسئولیت بازاریابی و فروش را بر عهده داشت، آلفونس و فردریک در لندن امور حمل‌ونقل و بازرگانی را مدیریت می‌کردند و برادر کوچک‌تر، هانری، در فلوریه بر فرآیند تولید با بالاترین کیفیت نظارت داشت. این شبکه جهانی به بووه اجازه داد تا به سرعت بازار چین را تحت سلطه خود درآورد.

«بو وِی» (Bo Wei): وقتی یک نام تجاری به اسم عام تبدیل می‌شود

بووه اولین برندی نبود که بازار چین را هدف قرار داد، اما به سرعت به محبوب‌ترین و معتبرترین برند در جنوب این کشور پهناور تبدیل شد، در حالی که رقیبش، واشرون کنستانتین، در مناطق شمالی امپراتوری نفوذ داشت. محبوبیت ساعت‌های بووه به قدری افزایش یافت که نام چینی آن، “بو وِی” (Bo Wei)، برای دهه‌ها در زبان عامیانه چینی به جای کلمه “ساعت” به کار می‌رفت. این دستاورد نشان‌دهنده عمق نفوذ فرهنگی و تجاری این برند سوئیسی در قلب امپراتوری چین بود.

جذابیت ساعت‌های بووه به حدی بود که تجار چینی آن‌ها را به عنوان یک ارز معتبر و قابل اعتماد در معاملات خود می‌پذیرفتند. داشتن یک ساعت بووه نه تنها نشانگر ثروت بود، بلکه نمادی از سلیقه، فرهنگ و درک عمیق از هنر و مهندسی اروپایی به شمار می‌رفت. اینگونه بود که یک نام خانوادگی از فلوریه، به افسانه‌ای در شرق دور تبدیل شد.

هنر و نوآوری که جهان را شگفت‌زده کرد

موفقیت بووه در چین تنها به دلیل استراتژی تجاری هوشمندانه نبود، بلکه ریشه در درک عمیق آن‌ها از سلیقه مشتریان و تعهد بی‌چون‌وچرا به نوآوری و هنر داشت. این برند ویژگی‌هایی را به دنیای ساعت‌سازی معرفی کرد که تا آن زمان بی‌سابقه بود و بسیاری از آن‌ها امروزه به استانداردهایی در ساعت‌سازی لوکس تبدیل شده‌اند.

پیشگام در قاب پشتی نمایشگر (Exhibition Caseback): انقلابی در نمایش زیبایی موتور

مشتریان چینی در قرن نوزدهم شیفته پیچیدگی‌های مکانیکی بودند. ادوارد بووه این علاقه را به خوبی درک کرد و دست به یک نوآوری انقلابی زد: او برای اولین بار قاب پشتی ساعت‌هایش را از شیشه ساخت تا زیبایی مسحورکننده موتورهای دست‌ساز و حکاکی‌شده را به نمایش بگذارد. این ویژگی که امروزه با نام “Exhibition Caseback” شناخته می‌شود، به مشتریان اجازه می‌داد تا قلب تپنده ساعت خود را ببینند و از رقص هماهنگ چرخ‌دنده‌ها و اهرم‌ها لذت ببرند.

این حرکت جسورانه، ساعت را از یک ابزار صرف برای نمایش زمان به یک اثر هنری مکانیکی تبدیل کرد. بووه با این کار نه تنها به مشتریانش احترام گذاشت، بلکه اعتماد به نفس خود در کیفیت بی‌نظیر موتورهایش را نیز به رخ کشید. این نوآوری، سنگ بنای فلسفه‌ای شد که تا به امروز در دی‌ان‌ای برند بووه باقی مانده است.

هنرهای تزئینی: از حکاکی فلوریسان تا نقاشی‌های مینیاتوری

ساعت‌های بووه بوم‌های نقاشی مینیاتوری بودند. این برند هنر تزئینی را به سطح جدیدی ارتقا داد و از تکنیک‌های پیچیده‌ای برای آراستن محصولات خود استفاده می‌کرد. یکی از امضاهای اصلی بووه، حکاکی دستی فلوریسان (Fleurisanne) بود؛ یک سبک حکاکی گل‌دار و پیچیده که تمام پل‌ها و صفحات موتور را می‌پوشاند و جلوه‌ای سه‌بعدی و خیره‌کننده ایجاد می‌کرد.

علاوه بر حکاکی، نقاشی‌های مینیاتوری روی مینا (Enamel Painting) یکی دیگر از تخصص‌های بووه بود. هنرمندان این شرکت با ظرافتی باورنکردنی، مناظر اروپایی، صحنه‌های طبیعی و پرتره‌ها را روی صفحات کوچک ساعت نقاشی می‌کردند. این تصاویر که برای مشتریان چینی بسیار عجیب و غریب و جذاب بودند، به ساعت‌ها ارزشی فراتر از یک ابزار زمان‌سنجی می‌بخشیدند و آن‌ها را به اشیای کلکسیونی تبدیل می‌کردند. استفاده سخاوتمندانه از مروارید و سنگ‌های قیمتی برای تزئین قاب و زه، جلوه اشرافی این شاهکارهای هنری را تکمیل می‌کرد.

نوآوری‌های فنی: اولین عقربه ثانیه‌شمار و ساعت‌های جفتی

نوآوری‌های بووه تنها به جنبه‌های هنری محدود نمی‌شد. این برند از اولین ساعت‌سازانی بود که عقربه ثانیه‌شمار را به ساعت‌های جیبی خود اضافه کرد. این ویژگی که امروز امری بدیهی به نظر می‌رسد، در آن زمان یک پیشرفت فنی قابل توجه بود و بار دیگر بر علاقه بووه به نمایش پیچیدگی‌های مکانیکی تأکید داشت.

یکی دیگر از سنت‌های جالب بووه، فروش ساعت‌ها به صورت جفت بود. ساعت‌ها در جعبه‌های نفیس ساخته شده از چوب ماهون و به صورت دوتایی عرضه می‌شدند. این کار دو دلیل داشت: اول اینکه در فرهنگ چینی، اعداد جفت نماد خوش‌شانسی بودند و دوم اینکه با توجه به فاصله زیاد تا سوئیس و زمان طولانی تعمیرات که گاه تا شش ماه به طول می‌انجامید، مشتریان همیشه یک ساعت پشتیبان در اختیار داشتند.

زنان هنرمند: سنتی نادر در ساعت‌سازی اروپا

در صنعتی که به طور سنتی تحت سلطه مردان بود، بووه از همان ابتدا راهی متفاوت را در پیش گرفت. این شرکت به طور گسترده از استعداد و ظرافت زنان هنرمند در کارگاه‌های خود، به ویژه در بخش‌های میناکاری و حکاکی، بهره می‌برد. این سنت که در ساعت‌سازی سنتی اروپا امری بسیار نادر بود، نشان از دیدگاه پیشرو و احترام عمیق بووه به هنر و هنرمند، فارغ از جنسیت، داشت.

دوران گذار و دست به دست شدن میراث

هیچ امپراتوری برای همیشه در اوج باقی نمی‌ماند و دوران طلایی بووه در چین نیز با چالش‌های جدیدی روبرو شد. اواسط قرن نوزدهم، مجموعه‌ای از عوامل دست به دست هم دادند تا این بازار پررونق را با افول مواجه کنند و برند بووه را وارد یک دوره گذار طولانی و پرفرازونشیب نمایند.

افول بازار چین و فروش کمپانی

در حدود سال 1855، بازار ساعت چین به دلایل متعددی دچار فروپاشی شد. جنگ‌های تریاک ثبات اقتصادی و سیاسی منطقه را بر هم زد، رقابت شدید از سوی ساعت‌سازان فرانسوی و آمریکایی عرصه را بر بووه تنگ کرد و از همه مهم‌تر، تولید گسترده ساعت‌های تقلبی ارزان‌قیمت در خود چین، به اعتبار و فروش برندهای اصیل لطمه زد. این مشکلات باعث شد تا خانواده بووه در سال 1864، پس از بیش از چهار دهه فعالیت درخشان، سهام خود را در شرکت به بازرسان تولیدشان در فلوریه بفروشند.

این نقطه عطفی در تاریخ برند بود و آغازی بر یک قرن سرگردانی و دست به دست شدن میراثی گران‌بها. بووه اگرچه به تولید ساعت‌های جیبی ادامه داد، اما دیگر آن شکوه و تسلط گذشته را نداشت و بیشتر به عنوان یک پیمانکار برای سایر شرکت‌های ساعت‌سازی فعالیت می‌کرد.

یک قرن مالکیت‌های متعدد: از فاور-لوبا تا پارمیجیانی فلوریه

در دهه‌های بعد، برند بووه مانند یک گنج ارزشمند بین شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران مختلف دست به دست شد. در سال 1888 توسط Landry Frères خریداری شد، در 1901 به برادران Leuba رسید و در 1918 به مالکیت Jacques Ullmann and Co درآمد. در یک چرخش جالب، برند در سال 1932 توسط آلبرت و ژان بووه، از نوادگان خانواده، بازخرید شد، اما این مالکیت نیز دیری نپایید.

در سال 1948، شرکت معتبر Favre-Leuba برند و امکانات تولید بووه را خریداری کرد. اما این شرکت در سال 1950 تولید ساعت با نام تجاری بووه را متوقف کرد و تنها از کارگاه‌های آن برای تولید محصولات خود استفاده نمود. پس از نزدیک به یک قرن بی‌ثباتی، به نظر می‌رسید که نام بووه در حال محو شدن از تاریخ است، تا اینکه در سال 1989، برای مدت کوتاهی به مالکیت پارمیجیانی فلوریه درآمد و سرانجام برای یک رنسانس بزرگ آماده شد.

کرونوگراف‌های بووه: فصلی متفاوت در تاریخ برند (دهه‌های 1930 تا 1950)

در دوران مالکیت آلبرت و ژان بووه و سپس فاور-لوبا، برند بووه وارد فاز متفاوتی از تولید شد: ساخت کرونوگراف‌های کاربردی. این ساعت‌ها که با ظاهر کلاسیک و نظامی خود شناخته می‌شدند، با شاهکارهای هنری قرن نوزدهم فاصله زیادی داشتند. در این دوره، بووه چندین پتنت مهم در زمینه کرونوگراف به ثبت رساند که معروف‌ترین آن‌ها “مونو رترپانته” (mono rattrapante) بود؛ مکانیزمی که به عقربه ثانیه‌شمار اجازه می‌داد برای خواندن زمان متوقف شود، در حالی که موتور به کار خود ادامه می‌داد.

این کرونوگراف‌ها اغلب از موتورهای خام (ebauches) ساخت شرکت‌های دیگر مانند Valjoux و Landeron استفاده می‌کردند. اگرچه این ساعت‌ها از نظر فنی قابل توجه بودند، اما تولید انبوه و استفاده از موتورهای عمومی، تا حدی با تصویر یک برند هنری و منحصر به فرد در تضاد بود. با این حال، این دوره نیز بخشی جدایی‌ناپذیر از تاریخ پرفرازونشیب بووه است که نشان می‌دهد این برند چگونه در شرایط مختلف برای بقا و نوآوری تلاش کرده است.

رنسانس بووه تحت رهبری پاسکال رافی

در سپیده‌دم قرن بیست و یکم، زمانی که به نظر می‌رسید نام بزرگ بووه در غبار تاریخ گم شده است، یک شوالیه سوار بر اسب سفید از راه رسید. این شوالیه، پاسکال رافی (Pascal Raffy)، یک کارآفرین و کلکسیونر پرشور ساعت بود که عشقی عمیق به تاریخ و هنر ساعت‌سازی داشت. او در سال 2001، مالکیت کامل برند بووه را به دست گرفت و فصل جدید و باشکوهی را در تاریخ این خانه هنری آغاز کرد.

ورود پاسکال رافی در 2001: چشم‌اندازی برای احیای شکوه

پاسکال رافی تنها یک سرمایه‌گذار نبود؛ او یک رویاپرداز با یک چشم‌انداز روشن بود: احیای شکوه و جلال اصلی بووه و بازگرداندن آن به جایگاه واقعی‌اش در قله ساعت‌سازی لوکس. اولین اقدام هوشمندانه او، تغییر نام برند به “Bovet 1822” بود. این کار ادای احترامی مستقیم به سال تأسیس و تاریخ غنی برند بود و به همه یادآوری می‌کرد که با یک میراث 200 ساله روبرو هستند.

رافی با درک عمیق از دی‌ان‌ای بووه، تصمیم گرفت تا فلسفه بنیان‌گذاران را با فناوری و نوآوری قرن بیست و یکم ترکیب کند. او می‌خواست ساعت‌هایی بسازد که نه تنها از نظر فنی بی‌نقص باشند، بلکه روح هنری و تزئینی شاهکارهای قرن نوزدهم را نیز در خود داشته باشند.

قلعه شاتو دِ موتیه (Château de Môtiers): خانه‌ای برای یک میراث

برای تحقق این چشم‌انداز، بووه به یک خانه درخور نیاز داشت. پاسکال رافی در یک حرکت نمادین، قلعه تاریخی قرن چهاردهمی “شاتو دِ موتیه” را که مشرف به شهر فلوریه بود، خریداری کرد و آن را به مقر اصلی برند تبدیل نمود. این قلعه نه تنها یک دفتر کار مجلل، بلکه روح تپنده بووه جدید بود؛ مکانی که در آن تاریخ و آینده به هم پیوند می‌خوردند.

جالب است بدانید که این اقدام، ارتباطی عمیق با تاریخ خود خانواده بووه داشت. ادوارد بووه در زمان اقامتش در چین، دستور ساخت عمارتی را در فلوریه داده بود که به “قصر چین” (China Palace) معروف شد. این عمارت که امروزه مقر بنیاد کیفیت فلوریه است، نمادی از ارتباط ناگسستنی این برند با زادگاهش به شمار می‌رود.

یکپارچه‌سازی عمودی: تولد دیمیر 1738 (Dimier)

یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های برندهای لوکس، کنترل کامل بر کیفیت تمام اجزای محصول است. پاسکال رافی با درک این موضوع، یک استراتژی هوشمندانه به نام “یکپارچه‌سازی عمودی” را در پیش گرفت. او در سال 2006، چندین کارگاه تخصصی را خریداری کرد تا بووه را به یک تولیدکننده کاملاً مستقل (Manufacture) تبدیل کند.

او ابتدا شرکت STT را که در تولید موتورهای بسیار پیچیده تخصص داشت، خرید و نام آن را به “Dimier 1738 Manufacture de Haute Horlogerie Artisanale” تغییر داد. سپس، کارگاه تولید صفحات ساعت و سنگ‌های قیمتی (Valor, Lopez et Villa) را نیز به مجموعه اضافه کرد و نام آن را “Dimier 1738 Manufacture Artisanale de Cadrans et de Sertissages” گذاشت. این سرمایه‌گذاری‌های استراتژیک به بووه این امکان را داد که از طراحی و تولید فنر تعادل (balance spring) گرفته تا حکاکی و میناکاری، همه چیز را در خانه و تحت نظارت دقیق خود انجام دهد.

فلسفه مدرن بووه: تولید محدود، انحصار و تجمل

بووه تحت رهبری رافی، فلسفه “کمتر، بهتر است” را در پیش گرفت. این برند به جای تولید انبوه، بر ساخت تعداد بسیار محدودی از ساعت‌ها تمرکز کرد و تولید سالانه خود را به حدود 800 قطعه کاهش داد. این رویکرد، انحصار و ارزش کلکسیونی هر ساعت بووه را به شدت افزایش داد.

بووه همچنین از هیاهوی نمایشگاه‌های بزرگ ساعت دوری می‌کند و ترجیح می‌دهد محصولات خود را در سالن‌های خصوصی و صمیمی به مشتریان خاص خود معرفی کند. حدود یک سوم از تولیدات این شرکت، قطعات کاملاً سفارشی (Bespoke) هستند که مطابق با سلیقه و خواست مشتری طراحی و ساخته می‌شوند. این رویکرد خانوادگی با پیوستن آدری رافی، دختر پاسکال، به عنوان نایب رئیس در سال 2020، تقویت شد و تضمین کرد که میراث بووه در دستان نسل بعدی نیز با همان عشق و وسواس ادامه خواهد یافت.

نوآوری‌های برجسته در دوران معاصر

رنسانس بووه تنها به احیای هنرهای سنتی محدود نشد، بلکه با موجی از نوآوری‌های فنی و مهندسی همراه بود که مرزهای ساعت‌سازی را جابجا کرد. پاسکال رافی با سرمایه‌گذاری بر روی تحقیق و توسعه، پتنت‌ها و سیستم‌های منحصربه‌فردی را به نام بووه به ثبت رساند که هر کدام به تنهایی برای جاودانه کردن یک برند کافی بودند.

سیستم قاب تبدیل‌پذیر آمادئو (Amadeo): یک ساعت، سه هویت

شاید نمادین‌ترین نوآوری بووه در دوران مدرن، سیستم قاب تبدیل‌پذیر “آمادئو” باشد که در سال 2010 به ثبت اختراع رسید. این سیستم هوشمندانه که الهام‌بخش آن یک کرونومتر پایه‌دار (Easel Chronometer) از سال 1930 بود، به صاحب ساعت اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به هیچ ابزاری، ساعت خود را به راحتی از یک ساعت مچی به یک ساعت جیبی (با زنجیر) و یا یک ساعت رومیزی زیبا تبدیل کند. در مدل‌های زنانه، این سیستم امکان استفاده از ساعت به عنوان یک گردنبند نفیس را نیز فراهم می‌آورد.

سیستم آمادئو چیزی فراتر از یک ویژگی فنی است؛ این سیستم یک فلسفه است که بر تطبیق‌پذیری و شخصی‌سازی تأکید دارد. این نوآوری به کاربر این قدرت را می‌دهد که با توجه به موقعیت و استایل خود، هویت ساعتش را تغییر دهد و این دقیقاً همان چیزی است که تجمل واقعی را تعریف می‌کند: انتخاب و انحصار.

از پینین‌فارینا تا رولزرویس: همکاری‌های نمادین

بووه برای نمایش قدرت مهندسی و طراحی خود، با برخی از نمادین‌ترین نام‌ها در دنیای خودرو و طراحی صنعتی همکاری کرده است. همکاری با استودیوی طراحی افسانه‌ای ایتالیایی، پینین‌فارینا (Pininfarina)، منجر به خلق ساعت‌های آوانگاردی مانند “OttantaSei” و “Battista Tourbillon” شد. این ساعت‌ها با طراحی آیرودینامیک، استفاده از مواد پیشرفته مانند تیتانیوم و کریستال سافایر، و نمایش بی‌پرده موتور، تلفیقی بی‌نقص از زیبایی‌شناسی ایتالیایی و مهندسی سوئیسی هستند.

اوج این همکاری‌ها، پروژه خارق‌العاده ساخت ساعت‌های سفارشی برای داشبورد خودروی بی‌نظیر و 26 میلیون دلاری “Rolls-Royce Boat Tail” بود. بووه دو ساعت کاملاً منحصربه‌فرد، یکی مردانه و دیگری زنانه، طراحی کرد که می‌توانند هم روی مچ دست پوشیده شوند و هم در یک محفظه ویژه روی داشبورد خودرو قرار گیرند. این پروژه، اوج تجمل و شخصی‌سازی را به نمایش گذاشت و نام بووه را به عنوان یک شریک بی‌رقیب برای لوکس‌ترین برندهای جهان تثبیت کرد.

جوایز و افتخارات: از عقربه طلایی (Aiguille d’Or) تا ده‌ها جایزه دیگر

کیفیت و نوآوری بی‌بدیل بووه از چشم کارشناسان و داوران معتبرترین جوایز ساعت‌سازی جهان نیز پنهان نمانده است. نقطه اوج این افتخارات، کسب جایزه بزرگ “عقربه طلایی” (Aiguille d’Or)، که به اسکار دنیای ساعت مشهور است، در رویداد Grand Prix d’Horlogerie de Genève (GPHG) در سال 2018 برای شاهکار نجومی “Récital 22 Grand Récital” بود.

این تنها یکی از موفقیت‌های متعدد بووه بود. این برند تحت رهبری پاسکال رافی در طول 21 سال، موفق به کسب بیش از 40 جایزه معتبر بین‌المللی و ثبت بیش از 20 پتنت مهم شده است. این آمار شگفت‌انگیز، گواهی بر تعهد تزلزل‌ناپذیر بووه به پیشبرد مرزهای هنر و علم در ساعت‌سازی عالی (Haute Horlogerie) است.

گالری شاهکارها: نگاهی به ساعت‌های تاریخی و مدرن بووه

تاریخ غنی بووه مملو از شاهکارهایی است که هر کدام داستانی برای گفتن دارند. این ساعت‌ها، چه آن‌هایی که برای امپراتور چین در قرن نوزدهم ساخته شده‌اند و چه آن‌هایی که امروز با پیچیده‌ترین فناوری‌ها خلق می‌شوند، همگی در یک چیز مشترک‌اند: روح هنری و تعهد به کمال. در این بخش، نگاهی به برخی از نمادین‌ترین مدل‌های تاریخی و مدرن بووه می‌اندازیم.

میراث‌داران قرن نوزدهم:

Mille Fleurs (حدود 1830): این ساعت جیبی یک جشن واقعی از هنر تزئینی است. قاب آن از طلای 18 عیار ساخته شده و با مرواریدهای گران‌بها تزئین شده است. قاب پشتی با تکنیک میناکاری شامپلِوه (Champlevé) و با حداقل شش رنگ مختلف آراسته شده که هر رنگ به صورت جداگانه در کوره با دمای 800 درجه پخته شده است. موتور آن نیز با حکاکی‌های گل‌دار و قطعاتی از مس، نقره و طلا، خود یک اثر هنری است.

Madonna and Child (حدود 1850): یک نمونه برجسته از هنر نقاشی مینیاتوری روی مینا. این ساعت با قاب طلای 18 عیار، یک نقاشی دقیق و پر از جزئیات از مدونا و کودک را بر روی قاب پشتی خود دارد که با تکنیک میناکاری فلانکه (flinqué) اجرا شده است. این اثر هنری نشان‌دهنده تسلط بی‌چون‌وچرای هنرمندان بووه بر یکی از دشوارترین تکنیک‌های تزئینی است.

Chinese Zodiac (1850): این ساعت که به طور خاص برای بازار چین طراحی شده، دارای قابی از فولاد است که نام بووه به زبان چینی روی آن حک شده. صفحه میناکاری شده آن دارای دو ردیف اعداد است: یک ردیف اعداد رومی و یک ردیف بیرونی با 12 حیوان رنگی سالنمای چینی. این ساعت نمونه‌ای عالی از درک عمیق بووه از فرهنگ و سلیقه مشتریان هدفش است.

Lake Leman Landscape (حدود 1830): یکی دیگر از شاهکارهای نقاشی مینیاتوری که منظره‌ای از دریاچه لمان سوئیس را به تصویر می‌کشد. این ساعت با قاب طلا و تزئینات مروارید، نشان‌دهنده سبک نقاشی “ریشتر” است و ظرافت و دقت هنرمند در به تصویر کشیدن جزئیات طبیعت را به نمایش می‌گذارد.

Easel Chronometer (1930): این کرونومتر با قاب نقره، یک نقطه عطف در تاریخ طراحی بووه است. این ساعت دارای یک سیستم پایه‌دار (Chevalet) انحصاری بود که به آن اجازه می‌داد مانند یک قاب عکس روی میز قرار گیرد. همین ایده ساده و خلاقانه، دهه‌ها بعد الهام‌بخش خلق سیستم انقلابی آمادئو شد.

نمادهای دوران جدید:

Bovet 19Thirty: این مجموعه که شخصاً توسط پاسکال رافی طراحی شده، ادای احترامی به زیبایی‌شناسی ساعت‌های دهه 1930 است. با قاب گرد 42 میلی‌متری و تاج قرار گرفته در موقعیت ساعت 12 (مانند ساعت‌های جیبی)، این ساعت ظاهری کلاسیک و در عین حال مدرن دارد. صفحات گیوشه‌کاری شده و چیدمان نامتقارن نمایشگرها، آن را به یک انتخاب بی‌نقص برای کسانی تبدیل کرده که به دنبال سادگی اشرافی هستند.

Miss Audrey: این ساعت زنانه از مجموعه فلوریه، تجسمی از ظرافت و تطبیق‌پذیری است. قاب 36 میلی‌متری آن که اغلب با الماس تزئین می‌شود، به سیستم آمادئو مجهز است و به راحتی می‌تواند به یک گردنبند یا ساعت رومیزی تبدیل شود. این مدل ثابت می‌کند که زیبایی و عملکرد می‌توانند در هماهنگی کامل با یکدیگر باشند.

Orbis Mundi: یک ساعت ورلد تایم خیره‌کننده برای مسافران جهان. این ساعت با قاب 42 میلی‌متری، دارای یک صفحه ساخته شده از شیشه آونتورین است که مانند یک آسمان پر ستاره می‌درخشد و زمان 24 منطقه زمانی جهان را به صورت همزمان نمایش می‌دهد. نمایش بخشی از مکانیزم تنظیم در کنار صفحه، جلوه‌ای فنی و جذاب به آن بخشیده است.

Récital 23: یک شاهکار واقعی از نوآوری در طراحی. این ساعت با قاب بیضی‌شکل و تزئینات خیره‌کننده الماس، دارای یک نمایشگر فاز ماه سه‌بعدی بسیار دقیق در موقعیت ساعت 12 است. نکته رمانتیک و جالب در طراحی این ساعت، شکل عقربه‌هاست که در هر ساعت یک بار به شکل یک قلب در کنار هم قرار می‌گیرند و عشق بووه به جزئیات را به نمایش می‌گذارند.

دویستمین سالگرد و میراث جاودان

سال 2022 برای بووه سالی استثنایی بود؛ سال جشن دویستمین سالگرد تاسیس این خانه هنری. این نقطه عطف، فرصتی بود تا بووه نه تنها به گذشته پرافتخار خود نگاه کند، بلکه چشم‌انداز خود برای آینده را نیز به جهانیان نشان دهد و ثابت کند که میراث برادران بووه پس از دو قرن، زنده‌تر و پویاتر از همیشه است.

نمایشگاه دویست سالگی: سفری در زمان

برای گرامیداشت این رویداد تاریخی، پاسکال رافی یک نمایشگاه بی‌سابقه را در قلعه شاتو د موتیه ترتیب داد. برای اولین بار در جهان، مجموعه‌ای از کلیدی‌ترین ساعت‌های تاریخ 200 ساله بووه، از شاهکارهای ساخته شده برای امپراتوری چین و عثمانی گرفته تا کرونوگراف‌های دهه 1940 و نوآوری‌های نجومی دوران معاصر، در یک مکان گرد هم آمدند. این نمایشگاه یک سفر واقعی در زمان بود که نبوغ و هنر بی‌وقفه این برند را به نمایش می‌گذاشت.

پاسکال رافی در این باره می‌گوید: “برای جشن 200 سالگی، می‌خواستم تا جایی که ممکن است قطعات کلیدی که تاریخ بووه را تعریف می‌کنند، برای اولین بار در یک مکان به نمایش بگذارم. آنچه خانه بووه در طول 200 سال انجام داده است، مرا شگفت‌زده می‌کند و به من انگیزه می‌دهد تا میراث برادران بووه را ادامه دهم.” این نمایشگاه، تجلی همین عشق و احترام عمیق بود.

حضور در موزه‌های جهان: از شهر ممنوعه تا موما

ارزش هنری و تاریخی ساعت‌های بووه به قدری است که جایگاه آن‌ها تنها در کلکسیون‌های خصوصی نیست، بلکه در ویترین معتبرترین موزه‌های جهان است. شاهکارهای بووه را می‌توان در مکان‌هایی مانند موزه شهر ممنوعه در پکن، موزه بریتانیا در لندن، موزه هنر مدرن (MOMA) در نیویورک و حتی در موزه پتک فیلیپ در ژنو یافت. این حضور گسترده، گواهی بر اهمیت بووه به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از میراث فرهنگی و هنری بشریت است.

این ساعت‌ها دیگر تنها ابزاری برای سنجش زمان نیستند؛ آن‌ها اسنادی تاریخی هستند که داستان تجارت، هنر، فناوری و تبادل فرهنگی بین شرق و غرب را روایت می‌کنند.

جمع‌بندی: بووه 1822، تلفیق بی‌نقص هنر و مهندسی

بووه فراتر از یک تولیدکننده ساعت است؛ این برند یک “خانه هنری” است که زمان را به بوم نقاشی خود تبدیل می‌کند. در طول 200 سال، بووه نشان داده است که می‌توان با احترام به سنت، مرزهای نوآوری را جابجا کرد و با پایبندی به کیفیت، آثاری جاودانه خلق نمود. از کوچه‌های فلوریه تا قصرهای امپراتوران چین، و از کارگاه‌های هنری لندن تا قلعه باشکوه شاتو د موتیه، داستان بووه، داستان عشق، وسواس و تعهد به زیبایی است.

امروز، بووه 1822 تحت رهبری خانواده رافی، با همان فلسفه بنیان‌گذاران خود به راهش ادامه می‌دهد: تلفیق بی‌نقص هنر تزئینی و مهندسی درخشان. هر ساعت بووه که امروز ساخته می‌شود، حامل میراثی 200 ساله و در عین حال، پنجره‌ای به سوی آینده ساعت‌سازی است؛ آینده‌ای که در آن، هنر و زمان برای همیشه به هم گره خورده‌اند.

سوالات متداول درباره برند بووه

سوال 1: چرا ساعت‌های برند بووه تا این حد گران‌قیمت هستند؟

پاسخ: قیمت بالای ساعت‌های بووه از چندین عامل کلیدی ناشی می‌شود. اولاً، تولید این برند بسیار محدود است (حدود 800 قطعه در سال) که باعث افزایش انحصار و ارزش کلکسیونی آن‌ها می‌شود. ثانیاً، بووه بر روی هنرهای تزئینی دستی مانند حکاکی فلوریسان و نقاشی مینیاتوری روی مینا که نیازمند صدها ساعت کار هنرمندان ماهر است، تمرکز دارد. در نهایت، استفاده از مواد گران‌بها مانند طلا، پلاتین، الماس و همچنین توسعه موتورهای بسیار پیچیده و انحصاری (in-house) هزینه‌های تولید را به شدت بالا می‌برد.

سوال 2: سیستم آمادئو (Amadeo) در ساعت‌های بووه چیست؟

پاسخ: سیستم آمادئو یک سیستم قاب تبدیل‌پذیر انحصاری است که توسط بووه در سال 2010 به ثبت اختراع رسید. این مکانیزم هوشمندانه به صاحب ساعت اجازه می‌دهد تا بدون نیاز به هیچ ابزاری، ساعت خود را به راحتی از یک ساعت مچی به یک ساعت جیبی، ساعت رومیزی و در مدل‌های زنانه به یک گردنبند تبدیل کند. این سیستم نمادی از تطبیق‌پذیری و تجمل در دنیای ساعت‌سازی مدرن است.

سوال 3: ارتباط تاریخی برند بووه با کشور چین چیست؟

پاسخ: ارتباط بووه با چین به ریشه‌های تأسیس این برند بازمی‌گردد. در سال 1822، ادوارد بووه این شرکت را با هدف انحصاری تولید ساعت برای بازار چین تأسیس کرد. ساعت‌های بووه به دلیل زیبایی هنری و پیچیدگی فنی، به سرعت در چین به محبوبیت فوق‌العاده‌ای دست یافتند تا جایی که نام چینی برند، “بو وِی”، برای سال‌ها به عنوان مترادفی برای کلمه “ساعت” به کار می‌رفت.

سوال 4: پاسکال رافی کیست و چه نقشی در تاریخ بووه دارد؟

پاسخ: پاسکال رافی یک کارآفرین و کلکسیونر علاقه‌مند به ساعت است که در سال 2001 مالکیت کامل برند بووه را به دست گرفت. او به عنوان ناجی و معمار رنسانس مدرن بووه شناخته می‌شود. رافی با خرید کارگاه‌های تخصصی و ایجاد یکپارچگی عمودی، برند را به یک تولیدکننده کاملاً مستقل تبدیل کرد و با احیای هنرهای تزئینی و تمرکز بر نوآوری، بووه را به جایگاه اصلی خود در قله ساعت‌سازی لوکس بازگرداند.

سوال 5: از کجا می‌توانم یک ساعت بووه اصل را خریداری کنم؟

پاسخ: ساعت‌های بووه به دلیل تولید بسیار محدود، تنها از طریق نمایندگان رسمی و بوتیک‌های منتخب در سراسر جهان به فروش می‌رسند. برای اطمینان از اصالت کالا و دریافت خدمات پس از فروش معتبر، همواره توصیه می‌شود خرید خود را از فروشندگان معتبری مانند فروشگاه اشرافی انجام دهید که تخصص و تجربه لازم در زمینه عرضه ساعت‌های لوکس و کلکسیونی را دارا هستند.