۷ روش استفاده از بزل غواصی‌تان بدون خیس شدن

شاید شما هم از اون دسته آدمایی باشید که عاشق بوی نئوپرن (لباس غواصی) اول صبح هستن. شاید اونقدر به دل اقیانوس می‌زنید که دوستاتون تو شبکه‌های اجتماعی دیگه شما رو بدون ماسک غواصی به جا نمیارن. اما به احتمال زیاد، اگه یه ساعت غواصی دارید، به ندرت (یا شاید هیچوقت) ازش برای هدفی که براش ساخته شده استفاده نمی‌کنید. و اون پیچ تخلیه هلیوم؟ خب، اون که دیگه تضمینی تا آخر عمر ضد آبش، بدون استفاده باقی می‌مونه.

هیو گرانت به طور غیرمستقیم نشون میده که چطور یه بزل غواصی می‌تونه جلوی یه بحران وجودی رو بگیره.

البته این موضوع هیچ ایرادی هم نداره. یه ساعت غواصی فقط برای اونایی که با حس و حال پوشیدن یه لباس غواصی خیس و نمدار برای دومین شیرجه روزشون آشنا هستن، گزینه خوبی نیست. این به خاطر اینه که ساعت غواصی یه ساعت همه‌فن‌حریفه که دوام بالا، خوانایی عالی در تاریکی (لومینوسیتی) و باور کنید یا نه، حتی مقاومت در برابر آب رو بهتون هدیه میده. اما بزل غواصی – همون حلقه فلزی یا سرامیکی مدرج دور شیشه ساعت که برای اندازه‌گیری زمان زیر آب استفاده میشه – کاربردهای واقعی و روزمره زیادی هم داره که اصلاً نیازی به خیس شدن پاهاتون ندارن.

۱. پختن یه پاستای بی‌نقص

همونطور که کارگردان ایتالیایی، فدریکو فلینی، گفته: «زندگی ترکیبی از جادو و پاستاست.» بحث کردن با این جمله هم سخته. البته تا وقتی که پاستا رو بیش از حد نپزید و خرابش نکنید. این فاجعه آشپزی، رشته‌های تالیاتلی شما رو به یه توده بی‌شکل و له شده تبدیل می‌کنه. خب، چطور میشه پاستا رو «آل دنته» (Al Dente) یا همونطور که ایتالیایی‌ها میگن، زنده و کمی سفت نگه داشت؟ کافیه زمانی که پاستا در حال پختنه – معمولاً بین ۸ تا ۱۲ دقیقه – رو با استفاده از بزل ساعت غواصی‌تون اندازه بگیرید. این ترفند برای آب‌پز کردن تخم‌مرغ، گریل کردن استیک و تقریباً هر کار دیگه‌ای تو آشپزخونه که نیاز به نیم‌نگاهی به ساعت داره هم جواب میده.

۲. یه پیروزی اخلاقی بی‌ارزش (البته فقط تو ذهن خودتون) وقتی منتظرید همسرتون آماده بشه

مجبورید با همسرتون به یه مهمونی کاری مزخرف و وحشتناک برید. نیازی به گفتن نیست که این یه چشم‌انداز روح‌خراشه. شما هم وظیفه‌شناسانه خودتون رو برای ساعت‌ها لبخندهای تصنعی و مکالمه‌های کوتاه و عذاب‌آور آماده کردید، در حالی که ترجیح می‌دادید تمام شب رو روی کاناپه نوشیدنی‌تون رو بنوشید و بی‌خیال روزگار باشید. حالا قوز بالا قوز، ایشون یک قرن طولش میده تا آماده بشه. وقتی با ملایمت سعی می‌کنید بهش بگید که عجله کنه، با همون جمله کلیشه‌ای «فقط ۱۰ دقیقه دیگه عزیزم» از سر خودش بازتون می‌کنه و شما رو در حالی که از عصبانیت روی کاناپه در حال انفجار هستید، تنها میذاره. شما هم کاری از دستتون برنمیاد. مگه اینکه یه حرکت منفعل-تهاجمی (passive-aggressive) بزنید و اون «۱۰ دقیقه» کذایی رو با بزِل ساعتتون زمان‌بندی کنید. کاملاً بی‌فایده‌ست؟ صد در صد. اما حداقلش اینه که می‌دونید شما این نبرد اخلاقی رو بردید (هرچند یه پیروزی کاملاً بی‌ارزش).

۳. حواستون به پارکومتر باشه

متأسفانه مشکل اینجاست که پارک کردن توی شهر همیشه هزینه داره و این هزینه وقتی زمان رو از دست میدید و برمی‌گردید و برگه جریمه رو روی شیشه ماشین می‌بینید، به صورت تصاعدی بالا میره. البته اگه این اتفاق افتاد ناامید نشید، خیلی‌ها به جریمه‌شون اعتراض می‌کنن و موفق هم میشن. اما این کار کلی دوندگی، ایمیل زدن و جمع کردن مدرک و عکس از بی‌عدالتی صورت گرفته داره که خودش یه دردسر بزرگه. برای اینکه خودتون رو از این همه دردسر نجات بدید، کافیه بزل ساعتتون رو تنظیم کنید تا به موقع به ماشین برسید.

مطالعه بیشتر: ساعت غواصی چیست؟

۴. اجرای «تایم اوت» برای بچه‌ها

گاهی وقتا – خب، راستش خیلی بیشتر از گاهی وقتا – بچه‌ها شیطنت‌های ناجور می‌کنن. از مالیدن کره بادوم زمینی روی کوسن‌های مبل گرفته تا حک کردن اسمشون روی پارکت چوبی تازه‌ای که نصب کردید، اونا باید یاد بگیرن که کارهاشون عواقبی هم داره. اگه هنوز آماده نیستید که اونا رو به فرزندخوندگی واگذار کنید، شاید لازم باشه به روش امتحان پس داده «اتاق فکر» یا همون «تایم اوت» (timeout) فکر کنید. اما این دوره تنهایی اجباری چقدر باید طول بکشه تا روی کار(های) اشتباهشون فکر کنن؟ اگه بخوایم دقیق بگیم، تا وقتی که لب پایینشون از بغض شروع به لرزیدن کنه. اما برای محکم‌کاری، بزل ساعتتون رو تنظیم کنید تا حواستون به زمان باشه (معمولاً پنج دقیقه کار رو راه میندازه).

۵. بهره‌وری بیشتر داشته باشید

بعضی از کارها خیلی بیشتر از ارزشی که دارن، وقت شما رو می‌بلعن. گشت و گذار تو شبکه‌های اجتماعی، تمیز کردن خونه، یا جواب دادن به یه ایمیل اعصاب‌خردکن از یه مشتری مهم، طوری که هم حستون رو منتقل کنید و هم یه ذره ظاهر حرفه‌ای‌تون رو حفظ کرده باشید… برای جلوگیری از این وقت‌تلفی‌ها، باید برای خودتون محدودیت‌های مشخصی تعیین کنید. بزل ساعتتون رو روی مقدار زمانی که می‌خواید برای این کارها تلف کنید – مثلاً ۱۵ دقیقه – تنظیم کنید و به اون زمان پایبند بمونید. وگرنه اگه به این کارها رو بدید، کل وقتتون رو ازتون می‌گیرن.

۶. سلامت روانتون رو حفظ کنید

هر پدر و مادری می‌دونه که پرواز با بچه‌های زیر سه سال یه تجربه واقعاً طاقت‌فرسا و ترسناکه. وول خوردن. جیغ زدن. لگد زدن به صندلی جلویی. عوض کردن پوشک تو شرایط افتضاح… همینقدر بگم که از فیلم «مارها در هواپیما» هم ترسناک‌تره. تنها راه برای جلوگیری از یه فروپاشی عصبی کامل اینه که پرواز رو به صورت ذهنی به بازه‌های زمانی ۱۵ دقیقه‌ای تقسیم کنید (و اینجا بزل ساعتتون وارد عمل میشه).

در واقع، تقسیم کردن زمان به تیکه‌های کوچیک و قابل هضم، در کل یه راهکار عالی برای کنار اومدن با شرایط سخته. شخصیت «ویل» تو رمان «درباره یک پسر» نوشته نیک هورنبی – که فیلمش با بازی هیو گرانت هم ساخته شد – از همین روش به عنوان استراتژی اصلی زندگیش استفاده می‌کرد. اون توضیح میده: «به نظرم نکته کلیدی اینه که روز رو به واحدهای زمانی تقسیم کنی، که هر واحدش بیشتر از سی دقیقه نباشه. ساعت‌های کامل یه کم ترسناکن و بیشتر کارها حدود نیم ساعت طول می‌کشن. حمام کردن: یک واحد، تماشای یه برنامه تلویزیونی: یک واحد، تحقیق اینترنتی: دو واحد، ورزش: سه واحد، مدل دادن به موهام: چهار واحد. شگفت‌انگیزه که روز چطور اینجوری پر میشه.»

جوری به نظر برسید که انگار واقعاً غواصی می‌کنید

آیا یه زندگی کارمندی استریل و تکراری به عنوان یه مدیر میانی برای یه شرکت بزرگ و بی‌نام و نشون دارید؟ به باشگاه ما خوش اومدید! با این حال، احتمالاً هنوز دلتون می‌خواد خودتون رو به عنوان یه مرد قوی و اهل ماجراجویی جا بزنید که از هیچ چیز به اندازه غواصی با کوسه‌ها یا پیدا کردن گنج‌های زیر آب لذت نمی‌بره. چطور می‌تونید این افسانه بی‌اساس رو زنده نگه دارید؟ خب، تضمینی وجود نداره، اما اون بزل غواصی شاید بتونه کمکتون کنه. اونقدر نقش بازی کن تا باورت بشه، آکوامن!