تناقض ساعت‌های مچی با بند لاستیکی: آیا همیشه ضد آب هستند؟

از زمانی که ساعت‌ها دیگر اجازه نداشتند خود را ضد آب بنامند، بحث‌های زیادی در مورد معنای واقعی مقاومت در برابر آب وجود داشته است. با چنین آگاهی‌ای نسبت به مزایای مقاومت در برابر آب و تفاوت چشمگیر بین درجه‌بندی “مقاومت در حد پاشش آب” (۵۰ متر) و “قابلیت شنا کردن” (۱۰۰ متر)، این سوال پیش می‌آید که چرا برخی تولیدکنندگان این موضوع را در اولویت قرار نمی‌دهند؟

اما آنچه کاملاً نابخشودنی است، این است که با قرار دادن یک بند لاستیکی، امید مردم را بالا ببریم، در حالی که ساعت باید به هر قیمتی از آب دور نگه داشته شود.

با نگاهی به تاریخچه بندهای لاستیکی، آن‌ها انتخاب بدیهی برای غواصان بودند. در آن زمان، قفل‌های فانتزی و با قابلیت تنظیم سریع وجود نداشتند، بنابراین دستبندهای استیل همیشه برای زیر آب رفتن راحت و مناسب نبودند. بندهای چرمی نیز در صورت خیس شدن منظم، به خصوص در آب شور به دلیل خاصیت خورندگی‌اش، به سرعت از بین می‌روند. از آنجا که بسیاری از مدل‌های بند لاستیکی با غواصی سطحی در دهه ۱۹۶۰ محبوبیت یافتند، آن‌ها به طور ذاتی با آب گره خورده‌اند.

جدای از کاربردی بودن، ضد آب بودن، مقاوم در برابر عرق و سهولت فوق‌العاده در تمیز کردن، جنبه دیگری از بندهای لاستیکی وجود دارد که کمتر مورد بحث قرار می‌گیرد: آن‌ها همیشه ظاهر جذابی ندارند. این بدان معنا نیست که یک بند تروپیک یا یک طراحی یکپارچه نمی‌تواند انتخاب درستی برای یک ساعت اسپرت باشد، اما این بندها ظاهری خشن و کاربردی دارند که تقریباً هرگز با سبک‌های غیر غواصی هماهنگ نیست.

تلاش برای اینکه یک ساعت مجلسی، یا حتی فقط یک ساعت کژوال شیک، با هر بند لاستیکی خوب به نظر برسد، کاری بسیار دشوار خواهد بود. البته برخی بندهای لاستیکی سعی می‌کنند خود را پنهان کنند و به شکل حلقه‌های دستبند یا پوست تمساح درمی‌آیند، اما اغلب بیشتر شبیه تقلیدهای ارزان‌قیمت به نظر می‌رسند. بندهای چرمی با پشتی لاستیکی نیز در بازار موجودند و زیبایی را فدای راحتی نمی‌کنند.

پس اگر بندهای لاستیکی برای ساعت‌های اسپرت مناسب هستند و در مورد ساعت‌های مجلسی، زیبایی‌شان زیر سوال می‌رود، چرا یک شرکت باید ساعتی را که ضد آب نیست، با بند لاستیکی عرضه کند؟ در بهترین حالت، این یک خطای مد است و در بدترین حالت، عمداً مشتریان را در مورد قابلیت‌های ساعت گمراه می‌کند.

اگر بند لاستیکی ترجیح صادقانه شماست، چه بر اساس سلیقه و چه بر اساس راحتی، من کاملاً از شما حمایت می‌کنم که هر بندی را که می‌خواهید روی ساعت‌هایتان قرار دهید. اما هرگز نباید تنها گزینه بند برای ساعتی باشد که کمتر از ۱۰۰ متر مقاومت در برابر آب دارد. این امر به خصوص زمانی صادق است که لاستیک با بدنه ساعت یکپارچه نباشد، زیرا اساساً مشتری را به خرید بند جایگزین ترغیب می‌کند.

یک مثال نگران‌کننده، ساعت پاتک فیلیپ آکواناوت تراول تایم است که در واقع مقاومت در برابر آب آن از ۱۲۰ متر به تنها ۳۰ متر کاهش یافته است. این ساعت همچنان با بند لاستیکی یکپارچه خود فوق‌العاده به نظر می‌رسد، اما اکنون کل مفهوم آن کمی فریبنده به نظر می‌رسد.

آیا می‌توان آن را “آکواناوت” نامید در حالی که به هیچ وجه نمی‌تواند “آبی” باشد؟ ممکن است قاب آن از طلای سفید به جای استیل ساخته شده باشد، اما برند A. Lange & Söhne با مدل اودیسئوس ثابت کرده است که می‌توان یک ساعت طلای سفید را تا ۱۲۰ متر در برابر آب مقاوم ساخت. راه حل کاملاً روشن است: برندها باید یا بند غیرلاستیکی انتخاب کنند، یا اگر قصد تولید ساعت‌های اسپرت را دارند، مقاومت در برابر آب را جدی‌تر بگیرند.

امیدواریم این مطلب برای شما مفید بوده باشد. برای مشاهده و بررسی جدیدترین مدل‌های ساعت‌های مچی، شما را به بازدید از مجموعه بی‌نظیر ما در فروشگاه اینترنتی اشرافی دعوت می‌کنیم. برای یک انتخاب هوشمندانه و دریافت مشاوره فوری، دستیار هوشمند اشرافی همیشه آماده پاسخگویی به سوالات شماست.