تفاوت بین شیشه های ساعت مچی: شیشه مناسب ساعت کدام است؟

هنگام نگاه کردن به ساعت مچی اولین چیزی که به آن نگاه می کنید و دیده نشدن آن در زیبایی ساعت تاثیر دارد شیشه آن است اما این پوشاننده عقربه ها گرچه شیشه نامیده می شوند اما به طور کلی از شیشه درست نمی شوند و در ادامه انواع مختلف و کاربردهای آنها را معرفی می کنیم.

در چند دهه اخیر، یاقوت کبود به یکی از کریستال‌های مورد استفاده در ساعت‌سازی تبدیل شده است. فرآیند تولید صفحات عظیم یاقوت کبود در آزمایشگاه‌ها کاملاً قابل انجام شده است، به این معنی که حتی ساعت‌های 20 دلاری AliExpress نیز به یاقوت کبود باکیفیت و مقاوم در برابر خراش مجهز می‌شوند. می‌توان پوشش‌های ضدانعکاس را کاملاً شفاف و در هر رنگ دلخواه تولید کرد و حتی به پایین‌ترین سطح بازار هم، در قیاس با 25 سال گذشته، جلوه لوکس بخشید. با توجه به تمام آنچه گفته شد، یاقوت کبود قطعاً تنها گزینه نیست. برخی از شرکت‌ها هنوز به استفاده از کریستال معدنی پایبند هستند و برخی دیگر به اکریلیک، اما تفاوت آنها دقیقاً چیست و کدام یک برای پوشاندن صفحه گرانبهای ساعت بهترین است؟ بیایید هر یک را بررسی کنیم.

شیشه معدنی

شیشه، اصل و بهترین؟ قطعاً اصل است. در حدود 6000 سال پیش، بسیار پیشتر از آغاز صنعت ساعت‌سازی، شیشه به بخشی از جامعه بشری تبدیل شد. تا سال 1928، شیشه تنها چیزی بود که داشتیم. ساعت‌های جیبی و اولین ساعت‌های مچی با احتیاط حمل می‌شدند، زیرا مردم می‌دانستند که ظریف هستند و افتادن آنها به راحتی منجر به شکستن شیشه یا بدتر از آن، نقص عملکرد به دلیل عدم مقاومت در برابر ضربه می‌شود. با این حال، شیشه آنقدری که علاقه‌مندان به ساعت از آن متنفراند، بد نیست. در بیشتر موارد، برای افزایش سختی و مقاومت در برابر شکستن، روی شیشه معدنی عملیات حرارتی و شیمیایی انجام می‌شود. ساعت Hardlex سیکو یکی از این نمونه‌های محبوب است که در مقیاس سختی Mohs رتبه ۷ دارد و از استیل ضدزنگ سخت‌تر است. ممکن است بشکند، اما در صورت شکستن به قطعات خطرناک خرد نمی‌شود.

احتمالاً بزرگترین مزیت شیشه ارزان بودن و همه‌کاره بودن آن است. مواد سیلیسی به وفور در این سیاره وجود دارند و کارخانه‌ها می‌توانند به راحتی هر شکلی را که نیاز دارند تولید کنند. اگرچه تولید انبوه یاقوت کبود واقعیتی است که در جریان است، اما همچنان برای برندهای غول‌پیکر بسیار مقرون‌به‌صرفه‌تر است که به تولید کریستال‌های شیشه‌ای ادامه دهند. ممکن است بیشتر از رقبای خود نیاز به تعویض داشته باشند، اما هر زمان هم که نیاز باشد تعویض آنها بسیار ارزانتر است.

اکریلیک

اکریلیک با نام‌های مختلفی شناخته می‌شود – Perspex، Hesalite، Plexiglas، Acrylite، Lucite – اما همه اینها یک چیز هستند. پلی‌متیل‌متاکریلات یا PMMA پلیمری مصنوعی است که با نام تجاری پلاستیک شناخته می‌شود. اولین بار در سال 1928 تولید و به ماده‌ای حیاتی در همه ابعاد زندگی تبدیل شد. در هر جایی که از شیشه استفاده می‌شود، می‌توان از اکریلیک به عنوان جایگزینی سبک‌تر و نشکن و ارزان استفاده کرد. می‌توان از آن برای شیشه جلوی وسایل نقلیه استفاده کرد، حتی در برابر فشار زیاد آب دریا به عنوان پنجره‌های زیردریایی مقاوم است. اکریلیک را می‌توان به عنوان یک ترموپلاستیک تا زمانی که انعطاف‌پذیر شود، گرم کرد. سپس درون قالب ریخته و خنک کرد و آن را هر شکل دلخواهی فرم داد. در دهه‌های 50 و 60، جواهرات لوسیت باب بود اما در دوران جنگ جهانی دوم از لوسیت به عنوان کریستال ساعت استفاده می‌شد.

پس از اینکه ساعت مچی در طول جنگ جهانی اول میان مردان رایج شد، ارتش‌ها دریافتند که داشتن کریستال‌های نشکن برای ساعت پیشرفت بزرگی خواهد بود. اکریلیک انتخاب واضحی بود و موفقیت آن در زمان جنگ منجر به حذف شیشه معدنی در ساعت‌ها، به خصوص در دهه 40 شد. کریستال اکریلیک تنها یک نقطه ضعف داشت و آن نرمی ذاتی بود، بین 2 تا 3 در مقیاس Mohs، اکریلیک به راحتی خراشیده می‌شد. نه تنها خراش‌های بزرگ ناشی از ضربه، بلکه خراش‌های کوچکی که به مرور زمان رخ می‌دهند و ظاهری تار و مبهم ایجاد می‌کنند. برخی مواد شیمیایی مانند الکل و استون نیز می‌توانند این لکه‌های مه آلود را ایجاد کنند، بنابراین باید مراقب باشید که در معرض چه چیزی قرار می‌گیرد. با این حال، این ضعف نیز یک نقطه قوت است. نرمی و ساختار پلیمری آن اجازه می‌دهد تا با پولیش پلاستیکی ارزان پولیش شوند، بنابراین می‌توانید در عرض چند دقیقه درخشش اولیه را باز به دست آورید. یک ضربه قوی قطعاً می‌تواند باعث ترک خوردن کریستال اکریلیک شود، به خصوص اگر کریستالی قدیمی باشد که در معرض اشعه ماوراء بنفش شکننده‌تر شده است، اما به طور کلی خاصیت ارتجاعی آنها باعث می‌شود که نسبت به شیشه یا یاقوت کبود در برابر ضربه قوی‌تر باشند.

یاقوت کبود

یاقوت کبود نام سنگی قیمتی است که به ماده‌ای معدنی به نام کرندوم یا به بیان دقیق‌تر، اکسید آلومینیوم اتلاق شده است. ناخالصی‌های مختلف طیف رنگی گسترده‌ای به کرندوم می‌دهند، مانند کروم در یاقوت قرمز، اما کرندوم خالص کاملاً شفاف است. کرندوم آزمایشگاهی در سال 1902 عرضه شد؛ ابتدا یاقوت سرخ و چند سال بعد یاقوت کبود که به سرعت در بین ساعت‌سازان محبوب شد، زیرا یاقوت بهترین ماده برای بیرینگ‌های کوچک، کم‌اصطکاک و بسیار بادوام است. یاقوت کبود آزمایشگاهی به عنوان جایگزینی برای کریستال‌های ساعت در دهه 1930 ظاهر شد، اما تنها زمانی جا افتاد که برندهای سوئیسی رده‌بالا آن را در دهه 50 انتخاب کردند. در مقیاس سختی Mohs با امتیاز 9 رتبه بالایی دارد و فقط موزانیت و الماس بالاتر از آن قرار دارند.

این سختی شدید همان چیزی است که یاقوت کبود را به یک انتخاب ایده‌آل به عنوان کریستال ساعت تبدیل می‌کند، زیرا خراشیدن آن بسیار دشوار است. اگر به کلی سر به هوا نباشید، کریستال یاقوت کبود به راحتی می‌تواند یک عمر دوام بیاورد، فقط گهگاه خراش‌های کوچکی برمی‌دارد. سختی بسیار زیاد به شکنندگی منجر می‌شود، اما با توجه به ضخامت کریستال‌ها و ساختار کریستالی آنها، شکستن آن به نیروی زیادی نیاز دارد. هرچند ممکن است اتفاق بیفتد، اما بعید است. یکی از ایرادهای یاقوت کبود این است که نمی‌توان آن را صیقل داد، مگر اینکه یک دستگاه گوهرتراشی چندهزار دلاری با تیغه الماس داشته باشید. با توجه به اینکه تمام یاقوت‌های کبود تولید شده در آزمایشگاه از نظر شیمیایی و عملکردی یکسان هستند، دلالان کریستال‌های جایگزین را با قیمتی بسیار کمتر از هزینه‌ای که مرکز تعمیرات بوتیک از شما دریافت می‌کند، می‌فروشند.

یاقوت کبود عموماً به دلیل مسطح بودن و ضریب شکست کریستال، بسیار بیشتر از اکریلیک بازتابش دارد. به همین دلیل، پوشش‌های ضدانعکاس در سال‌های اخیر به طور فزاینده‌ای رایج شده‌اند که معمولاً در سطح زیرین کریستال اعمال می‌شود و لایه‌های فیلتر روی آن قرار می‌گیرند تا قسمت‌های خاصی از طیف نور را از بین ببرند. می‌توان آن را به گونه‌ای طراحی کرد که یک رنگ را بازتاب کند، آبی یا بنفش که محبوب‌ترین نمونه‌ها برای صفحه‌های آبی یا مشکی هستند، با این حال پوشش AR بی‌رنگ به عنوان پیش‌فرض در نظر گرفته می‌شود.

انواع دیگر شیشه ساعت

به غیر از مواردی که در بالا گفته شده از شیشه های دیگری نیز در ساعت مچی ها استفاده می شود که البته برای تولید انبوه نیست و شاید شرکتی تنها برای ساعت های خود از این نوع پوشش استفاده کند که تکنولوژی ساخت آن نیز نزد شرکت سازنده محفوظ است.

جمع بندی

اگر شیشه معدنی و یاقوت کبود را با یکدیگر مقایسه کنیم، یاقوت کبود تقریباً برنده است. تنها مزیت شیشه، مقرون به صرفه بودن است، اما این استدلال در چند سال اخیر به لطف گسترش تولید یاقوت کبود در همه جا، واقعاً بی‌معنی شده است. به نظر می‌رسد اکریلیک در دسته‌بندی خاص خود قرار دارد. من شخصاً طرحی را ترجیح می‌دهم که نور به آرامی از طریق کریستال اکریلیک پخش شود، تراش گنبدی آن در نور خیره‌کننده است. یاقوت کبود هم می‌تواند گنبدی باشد، اما اشکال کنترل‌شده آن که با CNC ساخته شده‌اند، هرگز زیبایی آشفته ترموپلاستیک را به تصویر نمی‌کشند. همچنین ترجیح می‌دهم کریستال‌هایم خراشیده شوند و مرتب آنها را صیقل بدهم. اما تعصب زیادی روی ساعت‌های قدیمی دارم.

شرکت هایی مانند پتیک فیلیپ, واشرون کنستانتین, کارتیر, پانرای و کمپانی هایی هستند که شاید هزینه تمام شده شیشه ساعت های تولید آن ها به انداز ساخت یک ساعت اصل برند باشد.